เจ้าแมวเหมียว
จากนิตยสารกองหน้าร่าเริง ฉบับที่ 203
 |
ภาพประกอบจาก pakmud.com - ขอขอบคุณ
|
“เจ้าแมวเหมียว” คือแมวดำปลอดสวยมากตัวหนึ่ง เป็นที่รักของมาลี ซึ่งเลี้ยงดูมันเป็นอย่างดี
เจ้าแมวเหมียวมีชื่อแท้จริงว่า “ทองดำ” มันชอบนอนบนพื้นหญ้าภายใต้ร่มเงาต้นกุหลาบหน้าบ้าน เมื่อมาลีร้องเรียก มันก็วิ่งไปหาและกระโดดขึ้นไปนั่งบนตักของเธอทันที มันมีอาหารกินอย่างอุดมสมบูรณ์ ซึ่งเจ้าของจัดหาให้ เพราะเหตุนี้ มันจึงไม่สนใจที่จะเที่ยวจับหนู
วันหนึ่ง เจ้าแมวเหมียวกำลังนอนอยู่ที่เงาต้นกุหลาบ และได้ยินพวกนกคุยกัน
“แมวตัวนี้ไม่มีประโยชน์ เขาไม่เคยจับหนูสักตัวเดียว...” นกตัวหนึ่งพูด
“ฉันได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ของเธอแล้วละคุณนกปากเปราะ” เจ้าแมวเหมียวพูด “พวกเธอล่ะทำประโยชน์อะไรบ้าง?”
“พวกเราก็ทำหน้าที่ไล่จับยุงกิน และบางครั้งก็ออกเที่ยวปราบลูกตั๊กแตนปาทังก้าน่ะซิ” นกโต้ตอบ
เจ้าแมวเหมียวลุกขึ้นเดินไปที่ประตูสวน สุนัขเล็กตัวหนึ่งเห่าใส่มันอย่างดุร้าย
“เธอล่ะ มีประโยชน์อะไรบ้าง?” เจ้าแมวเหมียวถามสุนัข
“อ๋อ! ฉันก็คอยเฝ้าบ้าน เห่าขโมยและคนแปลกหน้าซียะ”
“จริงของเธอ” เจ้าแมวเหมียวยอมรับ มันออกเดินไปอีกก็ได้พบลาตัวหนึ่ง
“คุณล่ะทำประโยชน์อะไรบ้าง?” เจ้าแมวเหมียวถาม
“ผมก็ลากรถซีครับ บางครั้งก็ทำหน้าที่ให้พวกเด็ก ๆ ขี่แทนรถจักรยาน...”
“จริงของคุณ” เจ้าแมวเหมียวพยักหน้า มันออกวิ่งไปพบกิ้งก่าตัวหนึ่ง
“นี่แน่ะ นายกิ้งก่า! นายทำประโยชน์อะไรบ้าง?”
“ฉันก็จับแมลงกินน่ะซี”
“จริงของเธอ” เจ้าแมวเหมียวยอมรับแล้วออกเดินระทดระทวยต่อไปด้วยจิตใจเศร้าหมอง ใคร ๆ ที่มันพบล้วนแล้วแต่มีหน้าที่อันเป็นประโยชน์ทั้งนั้น ส่วนตัวมันสิไม่มีคุณประโยชน์เลยสักนิด เจ้าแมวเหมียวเดินคิดไปพลาง น้ำตาก็ไหลพราก มันตัดสินใจจะไม่กลับไปหานายหญิงของมัน มันไม่ต้องการฟังเสียงนกนินทาค่อนขอดมันอีก
ทั้งที่ใจจะขาด เพราะคิดถึงนายผู้หญิง แต่เจ้าแมวเหมียวก็กัดฟันเดินโซซัดโซเซต่อไป ทันใดนั้นมันก็ได้ยินเสียงสุนัขเห่า
“นั่นเธอจะไปไหน?” สุนัขถาม “พวกนกบอกฉันว่านายผู้หญิงกำลังร้องไห้คิดถึงเธอ... เพราะอะไรเธอจึงหนีมาเช่นนี้?”
“ฉันเป็นผู้ที่ปราศจากคุณประโยชน์ ฉันทำอะไรไม่เป็นแม้แต่อย่างเดียว นอกจากกินแล้วก็นอน... ส่วนผู้อื่นล้วนแล้วแต่บำเพ็ญคุณประโยชน์ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง” เจ้าแมวเหมียวตอบ
“เธอก็สามารถทำให้นายผู้หญิงสบายใจไงล่ะ การทำให้คนสบายใจได้นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะ คุณแมว.... เธออย่าตีราคาตนเองต่ำเช่นนั้นซิ” สุนัขให้สติ
เจ้าแมวเหมียวได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจออกวิ่งกลับไปหานายผู้หญิงทันที เมื่อนายผู้หญิงเห็นมันกลับมา เธอก็อุ้มมันไว้ในอ้อมแขนและหยุดร้องไห้ทันที
"ทองดำที่รัก ต่อไปนี้เธออย่าหนีฉันไปอีกนะ!” นายผู้หญิงขอร้อง
“โอเค” เจ้าแมวเหมียวตอบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น