กองหน้าร่าเริง - เจ้าชายสามพี่น้อง
เจ้าชายสามพี่น้อง
จากหนังสือ "กองหน้าร่าเริง" ฉบับที่ ๑๙๘
นานมาแล้ว ณ อาณาจักรแห่งหนึ่งในทวีปอาเซียกลาง ... มีเจ้าชายสามพี่น้องซึ่งต้องการเป็นวีรบุรุษ แต่โอกาสที่จะประกอบวีรกรรม มิใช่จะมีให้ทุกวัน ดังนั้นสามพี่น้องจึงได้แต่คอย – คอย – คอย ...
วันหนึ่งมีข่าวร้ายแพร่มาว่า ธิดาของพระราชาแห่งประเทศข้างเคียงได้หายสาบสูญไปอย่างลึกลับ และพระราชานั้นได้ประกาศให้รางวัลแก่ผู้ที่สามารถนำราชธิดากลับคืนมา รางวัลที่ตั้งไว้คือกึ่งหนึ่งของราชอาณาจักร และการอภิเษกสมรสเป็นคู่ครองกับราชธิดา
เจ้าชายสามพี่น้องได้ข่าวก็ออกเดินทางเที่ยวค้นหาพระราชธิดาทันที เขาพากันเดินทางไปหลายวันจึงไปถึงแดนทองแดง เจ้าคนหัวปีพูดว่า “เจ้าหญิงคงอยู่ในแดนนี้ทีเดียว...” แต่น้องชายทั้งสองค้านว่า “เธอคงถูกนำพาไปไกลกว่านี้”
เจ้าชายองค์หัวปีตกลงหยุดพำนักอยู่ ณ แดนทองแดงนั้น ส่วนน้องชายสองคนก็ออกเดินทางต่อไป หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ทั้งสองก็ไปถึงแดนเงิน เจ้าชายองค์ที่สองพูดว่า “เจ้าหญิงคงอยู่ในแดนเงินนี้เป็นแน่” แต่เจ้าชายองค์ที่สามไม่เห็นด้วย และออกเดินทางต่อไป ปล่อยให้เจ้าชายองค์ที่สองพักอยู่ที่แดนเงินตามลำพัง ในที่สุดเจ้าชายองค์ที่สามก็ไปถึงแดนทองคำ
“ฉันจะตามหาเจ้าหญิงในแดนทองคำนี่แหละ” เจ้าชายองค์ที่สามตัดสินใจ
แต่ก็ปรากฏว่า ทั้งสามพี่น้องไม่ได้พบวี่แววราชธิดาเลย ดังนั้นเจ้าชายองค์ที่หนึ่งก็จัดการโกยเอาทองแดงบรรจุในถุง และเดินทางกลับไปบ้านด้วยความยินดีว่าตนได้กลายเป็นมหาเศรษฐีไปแล้ว ฝ่ายเจ้าชายองค์ที่สองก็โกยเงินใส่กระสอบและเดินทางกลับไปบ้านด้วยความดีใจในทรัพย์สมบัติของตน ส่วนเจ้าชายองค์ที่สามโกยเอาทองคำใส่ถุง พลางครุ่นคิดในใจว่า “ทองคำนี้จะช่วยให้เราใช้เป็นค่าพาหนะในการติดตามหาเจ้าหญิงต่อไป”
แต่เจ้าชายผู้พี่ทั้งสองมีความอิจฉาน้องคนเล็กมาก เพราะทองคำของเจ้าชายองค์ที่สามมีค่ากว่าทองแดงและเงินหลายเท่านัก
“น้องเล็กของเราต้องกลับไปยังแดนทองคำอีกเป็นแน่ทีเดียว เราตามมันไปเถิด เพื่อจะได้โกยเอาทองคำมาด้วย” พี่ทั้งสองปรึกษากัน
ต่อจากนั้น เจ้าชายองค์ใหญ่ก็พูดกับองค์เล็กว่า “นี่แน่ะ น้องเล็ก ขอให้พี่ทั้งสองไปกับเธอด้วยเถิด เพื่อเราจะได้มีโอกาสช่วยเหลือเธอในยามคับขันไงล่ะ”
ทั้งสามพี่น้องพากันเดินทางไปถึงเชิงเขาแห่งหนึ่ง และหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เมื่อตื่นขึ้นมาก็หยิบอาหารออกมาจะรับประทาน ทันใดนั้นก็มีชายแคระคนหนึ่งปรากฏตัวออกมายืนขอแบ่งอาหารรับประทาน เจ้าชายผู้พี่ทั้งสองหัวเราะเยาะชายแคระพลางพูดว่า “แกเป็นคนดง ทำไมไม่ขุดเผือกขุดมันกิน – มาขอทานทำไม?”
แต่เจ้าชายองค์เล็กมีใจเมตตาชายแคระจึงแบ่งอาหารชิ้นดีที่สุดให้
“ขอบใจมาก” ชายแคระพูด “เธอเป็นคนดีต้องได้รับรางวัลตอบแทน เอียงหูมาซิ เราจะบอกความลับ...”
เจ้าชายองค์เล็กตะแคงหูฟังคำบอกเล่าด้วยเสียงกระซิบของชายแคระ “ฉันรู้ที่อยู่ของเจ้าหญิง เธอจงขึ้นไปบนยอดเขานี้ บนนั้นมีโพรง ๆ หนึ่ง จงลงไปในโพรงแล้วเธอจะพบเจ้าหญิง”
เจ้าชายองค์เล็กลุกขึ้นยืนทันที
“เจ้าคนแคระบอกเธอหรือว่าเจ้าหญิงอยู่ที่ไหน?” เจ้าชายผู้พี่ทั้งสองชิงกันถามและพูดต่อไป “ขอให้เราไปกับเธอด้วยเถิด เราจะได้ช่วยเหลือทันท่วงที เมื่อเธอไปตกอยู่ในภาวะคับขัน
พี่ชายทั้งสองต่างก็มีแผนการณ์อุบาทว์ ต่างคนต่างคิดจะกำจัดทุกคนให้เหลืออยู่แต่ตัวคนเดียวเมื่อได้พบเจ้าหญิงแล้ว
สามชั่วโมงต่อจากนั้น เจ้าชายสามพี่น้องก็ได้พบโพรงที่ชายแคระบอก เจ้าชายองค์เล็กก็เอาเชือกผูกเอวตน และให้เจ้าชายองค์กลางช่วยผ่อนเชือกจนตัวเจ้าชายองค์เล็กลงไปถึงพื้นเบื้องล่างในโพรงนั้น มังกรร้ายตัวหนึ่งซึ่งคอยทีอยู่ในโพรงก็กระโดดเข้ามาทำร้ายเจ้าชายองค์เล็ก แต่วีรบุรุษผู้ซื่อสัตย์สามารถหลบทันและใช้อาวุธคู่มือสังหารมังกรนั้นด้วยการตัดหัวมัน
เจ้าหญิงราชธิดา ซึ่งได้ตกเป็นเชลยมังกรก็โผเข้าหาผู้มาช่วยก่อกู้อิสรภาพของเธอ เจ้าชายองค์เล็กก็แก้เชือกที่เอวตนออก และผูกเชือกเข้ากับเอวจ้าหญิง
“สาวเชือกขึ้นไปได้แล้วเจ้าพี่ทั้งสอง” เจ้าชายองค์เล็กตะโกนบอกพี่ชาย “พบเจ้าหญิงแล้ว”
เมื่อเจ้าหญิงขึ้นไปอยู่ข้างบนโดยสวัสดิภาพปลอดภัยแล้ว เจ้าชายองค์เล็กก็คอยจะให้เชือกผ่อนลงมารับตนขึ้นไปบ้าง แต่คอยสักเท่าไรก็ต้องผิดหวัง เพราะพี่ชายใจร้ายทั้งสองได้พาเจ้าหญิงหนีไปเสียแล้ว
“เป็นความผิดของฉันเอง” เจ้าชายองค์เล็กรำพึงรำพัน “ฉันไว้ใจคนง่ายเกินไป”
ทันใดนั้น ชายแคระก็ปรากฏกายออกมายืนอยู่ตรงหน้าเจ้าชายองค์เล็กอีก
“น้ำใจของงามเสียนี่กระไร !” ชายแคระสรรเสริญ “เธอตำหนิแต่ตนเอง เธอไม่ยอมว่าร้ายผู้อื่นเลย เพราะเหตุนี้ เธอควรได้รับรางวัล”
ร่างของเจ้าชายองค์เล็กลอยลิ่วขึ้นไปในอากาศ และชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น เธอก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าประตูพระราชวังของพระราชา
เมื่อพี่ชายทั้งสองพาเจ้าหญิงมาถึงที่นั่น เจ้าหญิงก็วิ่งผวาเข้าหาเจ้าชายองค์เล็ก และพูดว่า “นี่แหละคือบุรุษผู้ช่วยชีวิตข้าพเจ้า”
วันรุ่งขึ้น เจ้าชายองค์เล็กกับเจ้าหญิงราชธิดาก็เข้าพิธีอภิเษกสมรส และอยู่ด้วยกันอย่างแสนสุขตลอดกาลนาน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น