กองหน้าร่าเริง - จงเชื่อฟังเสียงแห่งมโนธรรม
จงเชื่อฟังเสียงแห่งมโนธรรม
“ป้อม!! เธอแย่งขนมน้องรับประทานอีกแล้วหรือนี่? เธอได้รับส่วนของเธอแล้วก็ไม่รู้จักพอ.... เราเกิดเป็นมนุษย์ต้องรู้จักยับยั้งความต้องการของเราบ้างซิ ในเมื่อความต้องการนั้นไม่ชอบไม่ควร...”
“แต่คุณแม่ครับ พอผมได้เห็นขนมในมือน้องเท่านั้นแหละ ผมก็อยากรับประทานจนใจแทบขาด ทนไม่ไหวก็เลยต้องแย่ง ทั้งที่ได้รับประทานส่วนของผมเข้าไปจนหมดแล้ว”
“นั่นเพราะเธอเป็นคนตามใจตัวเองจนเสียนิสัย เธอต้องฝึกหักห้ามใจตนให้อยู่ในขอบเขตซิ”
“ผมจะต้องฝึกอย่างไรครับคุณแม่? ความจริงผมก็ไม่มีความสบายใจเลย เมื่อได้รับประทานขนมที่แย่งมาจากน้องแล้ว และได้เห็นน้องร้องไห้ ผมเสียใจ อยากร้องไห้บ้างจริง ๆ นะครับ คุณแม่”
“ลูกเอ๋ย ความอยากได้ของผู้อื่นมากินมาใช้เป็นประโยชน์สำหรับตนโดยไม่คำนึงถึงบาปบุญคุณโทษ นั่นแหละเนื่องมาจากการยั่วยุของปีศาจ ซึ่งมุ่งจะให้เราเสียวิญญาณ ส่วนความเสียใจสำนึกความผิดของตน นั่นก็คือเสียงแห่งมโนธรรม ซึ่งพระเป็นเจ้าทรงโปรดประทานแก่มนุษย์ เพื่อไม่ให้เบียดเบียนซึ่งกันและกัน แม่ดีใจที่ลูกยังมีเสียงแห่งมโนธรรม คอยเตือนใจให้หลีกหนีความชั่ว... วิธีการที่ลูกต้องปฏิบัติเมื่ออยากได้ของคนอื่น ซึ่งตนไม่มีสิทธิจะได้ ก็คือรีบหลีกเลี่ยงไปให้พ้นทันทีที่ได้เห็นสิ่งล่อตาล่อใจ พยายามฝึกฝนตนอย่างนี้เพียงไม่กี่ครั้ง ในที่สุดลูกก็จะอยู่ใกล้น้อง หรือใครก็ตามที่มีของซึ่งใจของลูกนึกอยากได้ ทั้งนี้โดยไม่ต้องมีเหตุให้เขาต้องเสียใจอีกเลย แม่รับรองว่าทุกคนที่ยังมีเสียงแห่งมโนธรรมคอยตักเตือนให้สติ จะต้องสามารถหักห้ามใจได้ เมื่อถูกปีศาจผจญจะให้ทำบาป ไม่ว่าในกรณีหนักหรือเบาใด ๆ ก็ตาม
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จากนิตยสาร “กองหน้าร่าเริง” ฉบับที่ ๑๗๗
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น