กองหน้าร่าเริง - อย่าเห็นแก่ตัวมากเกินไป
อย่าเห็นแก่ตัวมากเกินไป
จากหนังสือ "กองหน้าร่าเริง" ฉบับที่ ๑๘๔
นานมาแล้วในสมัยที่สัตว์ต่าง ๆ พูดเข้าใจภาษาซึ่งกันและกัน มีนกกระตั้วตัวหนึ่ง รูปร่างใหญ่โต อ้วน และฉลาดมาก อายุของนกกระตั้วตัวนี้ได้สองขวบแล้ว และมันก็สามารถพาตัวมันหลบเลี่ยงพ้นจากกรงเล็บอันแหลมคมของบรรดานกใหญ่ รอดตายมาได้หลายครั้งเพราะความฉลาดรู้จักเอาตัวรอด
ครั้งหนึ่ง ขณะที่นกกระตั้วเจ้าปัญญาตัวนี้กำลังหากินอยู่ในไร่ข้าวโพดกับพวกพี่น้องของมันซึ่งไปกันเป็นฝูงอยู่นั้น ปรากฏว่าเจ้าของไร่ข้าวโพดได้ขึงข่ายดักนกไว้ และพี่น้องของนกกระตั้วตัวนั้นทั้งฝูงได้ถลำเข้าไปติดข่าย ถูกเจ้าของไร่จับตัวไปได้ทั้งหมด คงเหลือแต่นกกระตั้วเจ้าปัญญาเท่านั้นที่หลบหลีกไม่ยอมเข้าไปใกล้ และดำรงอิสรภาพของมันไว้ได้ด้วยไหวพริบ มันอาจจะแนะนำเตือนสติพี่น้องของมันได้ แต่ความใจจืดใจดำของมัน ทำให้มันละเลย ไม่ยอมช่วยพี่น้อง ทั้งนี้ เพราะมันคิดเห็นแต่ตัวมันเท่านั้น
ต่อมา นกกระตั้วเจ้าปัญญานึกอยากออกหากินแต่ตามลำพัง โดยไม่เข้าฝูงกับบรรดาเพื่อนของมัน
“ถ้าฉันยังขืนออกหากินร่วมกับพวกนั้น โอกาสที่จะถูกจับเป็นภักษาหารหรือเป็นเชลยก็มีมาก เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ฉันจะออกหากินตามลำพังและระวังตัวเอง ส่วนพวกนั้นก็ต้องเรียนรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี ด้วยตัวของมันเองเถิด....”
วันหนึ่ง ขณะที่นกกระตั้วเจ้าปัญญากำลังโผล่จากยอดไม้สูงเพื่อลงไปกินผลฝรั่งเบื้องล่างนั้น เหยี่ยวขนาดยักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบลงมา ใช้กรงเล็บอันน่ากลัวขยุ้มจับตัวนกกระตั้วเจ้าปัญญาไว้อย่างแน่นหนา....
นกกระตั้วเจ้าปัญญาเงยหน้าขึ้น สบสายตาอันคมและเต็มไปด้วยอำนาจข่มขวัญของพญาเหยี่ยว
“ได้โปรดเถิด ท่านผู้ทรงฤทธิ์ จงเมตตาละเว้น อย่าเอาชีวิตข้าพเจ้าเลย!” นกกระตั้ววิงวอน
“ธุระอะไรของข้าล่ะ ที่จะต้องปล่อยเจ้า?”
“ถ้าท่านเมตตาปล่อยข้าพเจ้าเป็นอิสระ ข้าพเจ้าก็จะเป็นผู้นำทาง พาท่านไปเที่ยวจับพวกเพื่อนฝูงของข้าพเจ้า”
เมื่อพญานกผู้ทรงพลังได้ยินเช่นนั้นก็สั่นศีรษะ พูดว่า “ข้าจะไม่ไว้ชีวิตเจ้า เพราะเจ้าไม่ควรได้รับความกรุณาปรานีใด ๆ ทั้งสิ้น เจ้ามีจิตใจชั่วร้ายมากถึงขนาดจะทรยศต่อพวกเดียวกัน”
นกกระตั้วเจ้าปัญญาก็พบจุดจบของชีวิตเห็นแก่ตัวของมันเพียงเท่านั้น
นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ผู้มีความเห็นแก่ตัว ใจจืดใจดำ อาจเอาตัวรอดไปได้พักหนึ่ง แต่ในตอนปลายก็จะต้องรับโทษ
คุณหนูที่มีนิสัยเหมือนนกกระตั้วใจจืดใจดำกับพี่น้องเพื่อนฝูง จงรีบเร่งปรับปรุงตนเสียใหม่ตั้งแต่บัดนี้เถิด เพื่อเธอจะได้รับแต่ความเอ็นดู เมตตา ปรานี จากผู้ใหญ่ซึ่งรักความเป็นธรรม
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น