กองหน้าร่าเริง - ฮันส์เด็กเลี้ยงแกะ
ฮันส์เด็กเลี้ยงแกะ
จาก "กองหน้าร่าเริง" ฉบับที่ ๑๘๔
นานมาแล้วในประเทศเยอรมัน มีเด็กเลี้ยงแกะรายหนึ่ง ชื่อ ฮันส์ วันหนึ่งขณะที่ฮันส์กำลังเฝ้าฝูงแกะซึ่งกินหญ้าอยู่กลางทุ่งแห่งหนึ่งในป่าละเมาะ นักล่าสัตว์คนหนึ่งขี่ม้าเข้าไปถามเขาว่า “นี่แน่ะ พ่อหนูน้อย, ระยะทางจากที่นี่ไปในเมืองไกลเท่าไร?”
“หกไมล์ ครับ” ฮันส์ตอบ “แต่หนทางที่ว่านี้ไม่ใช่ถนนใหญ่, มันเป็นแต่เพียงทางเดินสำหรับฝูงแกะที่เจ้าของต้อนไปขายที่ตลาดเท่านั้น.... น่าเกรงว่าท่านจะหลง ถ้าไปทางฝูงแกะนี้”
นักล่าสัตว์เหลียวซ้ายแลขวาแล้วหันมาพูดกับฮันส์ “พ่อหนู, ฉันหิวและเหนื่อยมาก เพราะได้หลงทางอยู่ในป่าเป็นเวลาช้านาน, ถ้าเธอปล่อยแกะของเธอไว้ที่นี่ตามลำพัง แล้วช่วยนำทางฉันไป ฉันก็จะจ่ายค่าป่วยการให้เธออย่างงาม”
“ผมทิ้งแกะไปไม่ได้หรอกครับ” ฮันส์ตอบ “เพราะถ้าทิ้งไว้ มันจะพากันไปในป่า และมีหวังถูกสุนัขป่ากินหรือไม่ก็ถูกขโมย...”
“ทำไมล่ะพ่อหนูน้อย?” นักล่าสัตว์แสดงความพิศวง “แกะเหล่านี้ไม่ใช่ของเธอนี่นะ ถ้ามันหายไปเพียงตัวสองตัว นายของเธอก็คงไม่เดือดร้อนอะไรเลย และฉันก็ยินดีจะให้ค่าจ้างแก่เธอมากกว่าจำนวนเงินที่นายจ้างจ่ายให้เธอตลอดปีเสียอีก”
แต่ฮันส์ไม่ยอมตกลงตามข้อเสนอของนักล่าสัตว์ เขาชี้แจงว่า “เวลาปฏิบัติหน้าที่นี้ไม่ใช่สิทธิของผม แต่มันเป็นเวลาของนายจ้างของผม เพราะเขาจ้างผมไว้เลี้ยงแกะจนกว่าจะเสร็จงาน นอกจากนั้น ถ้าแกะหายไปสักตัวหนึ่ง ผมก็จะต้องถูกตำหนิติเตียนว่าบกพร่องต่อหน้าที่ เท่ากับผมเป็นผู้ขโมยแกะเอง”
“ถ้าเช่นนั้น เธอปล่อยฝูงแกะให้ฉันดูแลแทนเธอได้ไหมล่ะ ในขณะที่เธอเข้าไปหาอาหารที่หมู่บ้านและว่าจ้างคนนำทางให้ฉันด้วย?”
“เสียใจครับ แต่แกะเหล่านี้ไม่รู้จักเสียงของท่านมาแต่ก่อน และ....” ฮันส์โต้ตอบและปล่อยทิ้งไว้โดยไม่พูดให้จบ
“อะไรนะ?” ชายแปลกหน้าอุทาน “นี่เธอไม่ไว้วางใจฉันหรือ? ทำไมรูปร่างหน้าตาของฉันส่อให้เห็นว่าฉันเป็นขโมยหรือ?”
“ท่านคงไม่เป็นถึงขนาดนั้นหรอกครับ” ฮันส์ตอบ “แต่ท่านก็ได้พยายามชักจูงให้ผมผิดคำมั่นสัญญาแก่นายจ้าง เพราะฉะนั้นผมควรจะไว้วางใจได้แล้วหรือว่าท่านจะรักษาคำพูดของท่าน?”
นักล่าสัตว์หัวเราะ รู้สำนึกว่าเด็กพูดถูก
“เธอเป็นเด็กดีมาก ฉันจะไม่ลืมเธอเลย เอ้า! ช่วยชี้ทางแกะเดินที่ว่านี้หน่อยเถิด แล้วฉันจะไปตามลำพังโดยไม่ต้องอาศัยใครนำทาง...”
ฮันส์มอบห่ออาหารกลางวันส่วนตัวของเขาแก่ชายแปลกหน้า ซึ่งรับไปจัดการรับประทานด้วยความดีใจ ขณะที่ชายผู้นี้กำลังรับประทานอาหารอยู่นั้น ก็มีเสียงร้องเรียกและขานรับออกมาจากในป่า ต่อจากนั้นนักล่าสัตว์อีกหลายคนก็ขี่ม้ามายังที่ชายแปลกหน้ากำลังนั่งอยู่กับฮันส์
ฮันส์แปลกใจมากที่ปรากฏว่า ชายแปลกหน้าซึ่งเขาได้มอบอาหารกลางวันให้รับประทานนั้น คือ เจ้าผู้ครองรัฐที่เขาเป็นพลเมืองคนหนึ่ง เจ้าชายทรงโปรดความซื่อสัตย์สุจริตของฮันส์เป็นอันมาก จึงรับสั่งให้ฮันส์ไปเฝ้าพระองค์ในนครหลวง
ฮันส์แต่งกายเตรียมเข้าเฝ้าด้วยชุดเสื้อผ้าดีที่สุดของเขา หิ้วรองเท้าไว้ในมือขณะที่เดินเข้าไปในวังอันสง่างามของเจ้าชาย
“เธอเป็นเด็กที่ควรได้รับความไว้วางใจ” เจ้าชายรับสั่ง ฉันจึงต้องการให้เธอมาอยู่เป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวของฉัน เธอจะได้รับการเล่าเรียนอย่างดีที่สุด เพื่อจะได้เติบโตขึ้นเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติของเราในวันข้างหน้า...”
ฮันส์เด็กเลี้ยงแกะก็กลายเป็นโอรสบุญธรรมของเจ้าผู้ครองรัฐตั้งแต่วาระนั้น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น